Vullnetaret e Enverëve nuk janë vullnetarë në fakt.
Janë më së shumti mëditës, servilë, bashkëpërfitues dhe bashkëfajtorë me ta.
Këta refuzojnë të shohin ndonjë interes publik kur zgjedhin veprimet e tyre.
Përkundrazi, ju intereson vetëm që sistemi i despotit prej të cilit kanë derivuar përfitimet e tyre, të mund të mbahet në këmbë apo të rikthehet.
Më të stërviturit prej tyre e kuptojnë që stonojnë. Përpiqen të maskohen si sovraniste, ideologë, apo hallemëdhenj.
Ky lloj antivullnetarizmi është varianti më pervers dhe abuziv i konceptit të vullnetarizmit i cili në thelb duhet ti shërbejë një të mirë publike, jo vetvetes, as grupeve prej të cilave vetënxirren përfitime.
